আৱাজ-দ্যা ভইছৰ সৈতে হোৱা এক সাক্ষাৎকাৰত বিশিষ্ট চিকিৎসক তথা অভিনেত্ৰীগৰাকীয়ে কয়, "যেতিয়াৰে পৰাই বুজা হৈছো, তেতিয়াৰে পৰাই অভিনয়ৰ প্ৰতি আকৃষ্ট হৈছিলো। নগাঁৱৰ ঘৰৰ কাষতে থকা এলফিনিষ্টন চিনেমাহলত চোৱা এখন হিন্দী ভাষাৰ চিনেমা ‘দো কলিয়া’ চাই মই স্বতঃস্ফূৰ্তভাৱে একক অভিনয় কৰিবলৈ লৈছিলো। সেয়াই আছিল আৰম্ভণি। তেতিয়া হয়তো অভিনয় কি বস্তু ভালকৈ বুজিও পোৱা নাছিলো।"

ইফালে, চিকিৎসকৰ দৰে এক ব্যস্ততাপূৰ্ণ বৃত্তিৰ সৈতে জড়িত হৈ থকাৰ পিছতো নাট্যচৰ্চাক জীৱনৰ অভিন্ন অংশ কৰি লোৱা সন্দৰ্ভত তেওঁ কয়, "চিকিৎসক বাবেই হয়তো ব্যস্ততাপূৰ্ণ সময়ৰ সৈতে জীৱনৰ আন কাম বা নাট্যচৰ্চা সময়মতে কৰি যাব পাৰিছো। কাৰণ, সময়ৰ কাম সময়ত কৰাটো মোৰ এক পুৰণি অভ্যাস। কেৱল চিকিৎসক বুলিয়ে নহয়, আন বৃত্তিৰ সৈতে জড়িত হলেও মই নাট্যচৰ্চা কৰি থাকিলোঁহেতেন। কিয়নো, নাট্যচৰ্চাই মোৰ জীৱন। ইয়াৰ অবিহণে মই জীয়াই থাকিব নোৱাৰো। জীয়াই থাকিবলৈ অভিনয় কৰিবই লাগিব। অভিনয় মোৰ প্ৰাণত আছে।" 

উল্লেখ্য যে, জাহানাৰা বেগম অভিনীত ‘আধে অধুৰে’ নাটখন ১৯বাৰ মঞ্চস্থ হৈছিল আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় নাট্য বিদ্যালয়ৰদ্বাৰাও আমন্ত্ৰিত হৈছিল। একেদৰে, ‘লেহৰো কা ৰাজহংস’ ৭বাৰ আৰু ‘মালঞ্চ’ ৬বাৰ মঞ্চস্থ হৈছিল। অষ্টম ৰাষ্ট্ৰীয় থিয়েটাৰ অলিম্পিকত অতিথি অভিনেত্রী হিচাপে অংশ গ্ৰহণ কৰা ডাঃ বেগম বৰ্তমান জাৰ্মান নাট্যকাৰ বাৰ্টল্ট ব্ৰেখট( Bertolt Brecht)ৰ ‘মাদাৰ কাৰেজ’, ইটালীয়ান নাট্যকাৰ ডাৰিঅ’ ফ’(Dario Fo)ৰ ‘এ ৱ’মেন এল’ন’(A woman alone) আৰু মাৰাঠী নাটক ‘ৰক্তপুষ্প'ৰ প্ৰযোজনা কৰি আছে।

ডঃ জাহানাৰ বেগমে শৈশৱৰ কথা স্মৰণ কৰি এইদৰে কয়, "আমাৰ ঘৰখন আৰু পৰিয়ালটি ৰক্ষণশীল নাছিল। মুছলমান সমাজত কিছুমান লোকে নাচ-গান-অভিনয় আদিক বাধা দিয়ে। অৱশ্যে, শিক্ষাৰ পোহৰে আলোকিত কৰি ৰখা সমাজত এইবোৰ বাধা নিষেধ নাথাকে। মই কোনো বাধাৰ সন্মুখীন হোৱা নাছিলো। বৰঞ্চ মোৰ দেউতা মহবুবৰ ৰহমান মোৰ অভিনয় শিক্ষাৰ গুৰু আছিল। তেওঁ একক অভিনয়ৰ ৰচক আছিল আৰু মঞ্চৰ নাটকৰ নাট্যকাৰ-পৰিচালকো আছিল। মোৰ মাতৃ জ্যোৎস্না ৰহমানেও মোক অফুৰন্ত সাহস আৰু প্ৰেৰণা যোগাইছিল। অৱশ্যে ময়ো অভিনয়ৰ সমান্তৰালকৈ সঠিকভাৱে পঢ়াশুনা আগুৱাই নিছিলো। পঢ়া-শুনাৰ ক্ষেত্ৰত অভিনয়ক কেতিয়াও বাধা হ’বলৈ দিয়া নাছিলো।"