গুৱাহাটীৰ বিভিন্ন স্থানত পুৱাৰ ভাগত গোট খাই থকা এই লোকসকল হ’ল ৰাজ্যৰ ভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা কামৰ সন্ধানত মহানগৰীলৈ অহা প্ৰব্ৰজনকাৰী শ্ৰমিক। আপুনি-মই বাস কৰা সু-উচ্চ অট্টালিকাটো গঢ় দিয়াত বা অন্য কোনো জটিল ঘৰুৱা কাম সম্পন্ন কৰাত তেওঁলোকৰ থাকে মুখ্য ভূমিকা।
নিজৰ ঘৰ এৰি বহু দূৰত কাম কৰাৰ উদ্দেশ্য ওলাই আহে এই শ্ৰমিকসকল। গুৱাহাটী বা অন্য ডাঙৰ চহৰত যিকোনো কষ্টকৰ কামৰ বাবে এওঁলোকক বিচৰা হয়। প্ৰব্ৰজনকাৰী শ্ৰমিকসকলৰ অধিকাংশই ৰাজমিস্ত্ৰী আৰু মিস্ত্ৰীৰ সহায়ক। ইয়াৰে কিছু সংখ্যকে কাম কৰে ঠিকাদাৰ বা বিল্ডাৰৰ অধীনত আৰু আনকিছু সংখ্যকে গুৱাহাটীত ভাড়াঘৰত থাকি ব্যক্তিগত ভাবে কাম কৰে।
প্ৰতিদিনেই এই প্ৰব্ৰজনকাৰী শ্ৰমিকসকলে প্ৰত্যাহ্বানৰ সন্মুখীন হয়। প্ৰব্ৰজনকাৰী শ্ৰমিকসকলৰ ভিতৰত একাংশই বিল্ডাৰ বা কোনো ঠিকাদাৰৰ অধীনত কাম কৰে যদিও অধিকাংশই কিন্তু দৈনিক কাম কৰিব নাপায়। এই প্ৰব্ৰজনকাৰী শ্ৰমিকসকলৰ অধিকাংশই গুৱাহাটীৰ যিকোনো অঞ্চলত ভাড়াঘৰ লৈ থাকে আৰু ৰাতিপুৱা কোৰ, বেলছা আৰু অন্য সা-সঁজুলি লৈ গুৱাহাটীৰ ভূতনাথ, হাটীগাঁও চাৰিআলি, জুৰোড তিনিআলি, ছয়মাইল আদি ঠাইত একগোট হৈ ৰৈ থাকে। পুৱা কোনো ঠিকাদাৰে ঘৰ বন্ধা কাম বা অন্য লোকে ঘৰুৱা কামৰ বাবে শ্ৰমিক বিচাৰি আহে আৰু প্ৰয়োজন অনুসৰি তেওঁলোকৰ মাজৰ পৰা ২-৩জন শ্ৰমিকক লৈ যায়। তেওঁলোকৰ মাজৰ অধিকাংশই পুৱাৰ পৰা কামৰ বাবে অপেক্ষা কৰি অৱশেষত কাম নাপাই হতাশ মনে ভাড়াঘৰলৈ ঘূৰি যায়।
আৱাজ দ্য ভইছৰ সৈতে হোৱা এক সাক্ষাৎকাৰত গুৱাহাটীত ঠিকাদাৰ অধীনত কাম কৰি থকা শ্ৰমিক মহিবুল হকে কয়; মই ১০ বছৰ ধৰি ঠিকাদাৰ অধীনত ৰাজমিস্ত্ৰীৰ কাম কৰি আছোঁ। মোৰ ঘৰ ধুবুৰীত। আমাৰ কোনো নিৰ্দিষ্ট স্থান নাই, য'তেই ঠিকাদাৰৰ কাম চলিব আমি যাব লাগিব। অসমৰ বিভিন্ন ঠাইত আমি ডাঙৰ ডাঙৰ বিল্ডিং বা এপাৰ্টমেণ্ট নিৰ্মাণৰ কাম কৰোঁ। ৰাতিপুৱা ৮ বজাৰ পৰা আমি কাম আৰম্ভ কৰি সন্ধিয়া ৫ টা বজাত সামৰণি কৰোঁ। বৰ্তমান আমি ইয়াত ১০ গৰাকী শ্ৰমিক আছোঁ আৰু আমাৰ লগত মহিলাও আছে তেওঁলোকে আমাৰ সহায়ক হিচাপত কাম কৰে।"
এগৰাকী প্ৰব্ৰজনকাৰী শ্ৰমিকে খাদ্য প্ৰস্তুত কৰি থকা এক দৃশ্য
২২ বছৰীয়া যুৱ শ্ৰমিক আশ্রাফুল হকে আৱাজ দ্য ভইচৰ আগত কয়; "মই প্ৰায় ৬ বছৰ আগৰ পৰা শ্ৰমিকৰ কাম আৰম্ভ কৰিছোঁ। পঢ়া-শুনা কৰিবৰ মন আছিল কিন্তু ঘৰত থকা বেমাৰী মা-দেউতা আৰু ভাইটি-ভন্টিক পোহপাল দিবৰ বাবে কাম কৰিবলগীয়া হ'ল। বিল্ডিঙৰ কামত যথেষ্ট কষ্ট হয়, কিন্তু কি কৰিব উপায় নাই। বিল্ডিঙৰ তলৰ কামত আটাইতকৈ বেছি কষ্ট হয়। পাইলিং কৰোঁতে যথেষ্ট কষ্ট হয়।"
শ্ৰমিকসকলক চোৱাচিতা কৰা মহৰী য়াকুব আলীয়ে কয়; "এই শ্রমিকসকলে প্ৰায় সৰুৰে পৰা কষ্ট কৰি আহিছে। এপাৰ্টমেণ্ট বা ডাঙৰ ডাঙৰ বিল্ডিঙৰ কাম বহু কষ্টকৰ। সকলো মানুহে এই কামটো কৰিব নিবিচাৰে বা কৰিব নোৱাৰে। বিশেষকৈ মিঞা জনগোষ্ঠীৰ লোকেই এই কামৰ সৈতে জড়িত হৈ থাকে। কাৰণ এই নিৰ্দিষ্ট মানুহখিনিয়ে যথেষ্ট কষ্ট কৰিব পাৰে। এওঁলোকে যথেষ্ট ৰিস্ক লৈ পাইলিং বা বিল্ডিংৰ কাম কৰে। সেইবাবেই হয়তো ঠিকাদাৰ বা বিল্ডাৰসকলে এই শ্ৰমিকসকলকে বিচাৰে। কিছু শ্ৰমিকৰ আমাৰ লগত যোগাযোগ থাকে আৰু কিছু সংখ্যকে কাম বিচাৰি আহে। আমি সেই হিচাপত তেওঁলোকক কামত নিযুক্ত কৰোঁ।"