আৱাজ-দ্য ভইচৰ সৈতে হোৱা এক সাক্ষাতকাৰত শংকৰী সংস্কৃতিৰ বিশিষ্ট গৱেষক ইছমাইল হোছেইনে কয়, "জন্মাষ্টমী উপলক্ষে এতিয়াও আমাৰ গাওঁত নাম-প্ৰসংগ আয়োজন কৰা হয়।  কৃষ্ণৰ সৈতে মুছলমানৰ সম্পৰ্ক প্ৰাচীন কালৰে পৰা আছে। হজৰত মহম্মদে যেতিয়া আৰৱৰ এলেন প্ৰদেশলৈ গৈছিল,  তেতিয়া জাতসকলৰ মুখত নবী চাহাবে সদায় কৃষ্ণৰ বন্দনা আৰু এক ভগৱানৰ মহত্ত্ব  শুনিছিল।  তেতিয়া হজৰত মহম্মদৰ দুই-এজন শিষ্যই তেওঁক বেয়া পাইছিল আৰু কৈছিল যে আপুনি বিধৰ্মী মানুহৰ মাজত কিয় যায়।  হজৰত মহম্মদে তেতিয়া কৈছিল যে তেওঁলোক বিধৰ্মী নহয়, তেওঁলোক সনাতন ধৰ্মী লোক, তেওঁলোকে কৃষ্ণক এক ভগৱান হিচাপে মানে। আমিও আল্লাহক এক ভগৱান হিচাপে মানো।  জাতসকলে ভাৰতবৰ্ষৰ পৰা কঢ়িয়াই অনা আধ্যাত্মিকতাৰ শীতল বতাহে তেওঁৰ হৃদয় স্পৰ্শ কৰি যায় বুলি হজৰত মহম্মদে শিষ্যসকলক পৰম সন্তোষেৰে কৈছিল। "

"মোৰ জন্ম বৰপেটা জিলাৰ কয়াকুছিত। আমাৰ গাওঁৰ পৰা আধা কিলোমিটাৰ দূৰত ফুলৰগুড়ি গাওঁ, তাৰ আধা কিলোমিটাৰ দূৰত বামুনবড়ী গাঁও, দুয়োখন আছিল সনাতনধৰ্মী গাওঁ। দুয়োখন গাঁৱে একগোট হৈ প্ৰতিবাৰে ৰাস মহোৎসৱ, শ্ৰীকৃষ্ণৰ জন্মাষ্টমী আদি আয়োজন কৰাটো এক পৰম্পৰা আছিল। আমি শৈশৱত সেইবোৰ চাব গৈছিলো। আমি তাত ৰাম-ৰাৱণৰ যুদ্ধ দেখো, কৃষ্ণ-কংসৰ যুদ্ধ দেখো, আমি তাত ৰামচন্দ্ৰ আৰু পৰশুৰামৰ যুদ্ধ দেখো। সদায় ৰাম অথবা কৃষ্ণৰ জয় দেখো, কংস অৰ্থাৎ দুষ্কৃতিকাৰীৰ পৰাজয় দেখো। সেইবোৰ দেখি দেখি সৰুৰে পৰা ৰামচন্দ্ৰ আৰু কৃষ্ণৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হওঁ। তেওঁলোক যে আমাৰ ভাৰতীয় সভ্যতা-সংস্কৃতিৰ প্ৰতীক, সেয়া অনুভৱ কৰিছিলো," ইছমাইল হোছেইনে এইদৰে কয়।