আশ্বিক উজ জামান

ইপিনে বনৰ পৰা অনা বাহকা তিতা, চিৰতা তিতা আদিৰ পাত থেতেলিয়াই ৰস উলিয়াই মহিলাসকলে এবিধ তিতা পানীয় তৈয়াৰ কৰে। সেই তিতা পানীয় পৰিয়ালৰ সকলোৱে খালি পেটে সেৱন কৰিব লাগে। ইয়াক 'তিতা খোৱা' বুলি কোৱা হয়। তিতা খোৱা পৰ্ব শেষ হ’লে পৰিয়ালৰ সকলোৱে মিলি  'সাত-মিশেলী' খোৱা হয়। 'সাত-মিশেলী' অৰ্থাৎ চাউল, গম, মুগু, মাটিমাহ, মটৰ, তিল, বুট এই সাতবিধ শস্য একেলগে মিহলাই ভাজি পৰিবেশন কৰা হয়।  'সাত-মিশেলী' খোৱাটো 'বেষমা'ৰ এক উল্লেখযোগ্য পৰম্পৰা। 

আনহাতে, পুৰুষসকল যেতিয়া গৰুক গা-ধোৱাবলৈ লৈ যায়, সেই সময়ত গাঁৱৰ মহিলাসকল একগোট হৈ গীত গাই, ৰং-ধেমালী কৰি শাক তুলিবলৈ যায়। কমেও সাতবিধ শাক সংগ্ৰহ কৰা নিয়ম। এই সাতবিধ শাকেৰে দুপৰীয়া এক বিশেষ ব্যঞ্জণ ৰন্ধা হয়,  যাক কোৱা হয় 'সাত-শাকী'। 'সাত শাকী'ত মৰাপাটৰ শাক থকাটো এক ধৰণৰ বাধ্যতামূলক। ৰন্ধন পৰ্ব শেষ হলে মহিলা সকলেও হালধি, নিম পাত আদিৰে গা-ধোৱে।

দেশী জনজাতীয় শিল্পীসকলে ৰঙালী বিহু মঞ্চত বেষমাৰ এটা নৃত্য প্ৰদৰ্শন কৰিছে

 

পিছদিনা অৰ্থাৎ বহাগৰ প্ৰথম দিনা ভাল সুস্বাদযুক্ত খাদ্য ৰন্ধা হয় আৰু পৰিয়ালৰ সকলোৱে নতুন কাপোৰ পৰিধান কৰা নিয়ম। বেষমাৰ আটাইতকৈ উল্লেখযোগ্য দিশটো হ’ল যে বহাগৰ প্ৰথম দিনা গাঁৱৰ সকলো মানুহ একেলগ হৈ  বিভিন্ন গাৱলীয়া খেল-ধেমালী আৰু গীত-নৃত্যৰ আয়োজন কৰে। এনেকুৱা অনুষ্ঠানত গোৱালপৰীয়া লোকগীতৰ আনন্দ- ফূৰ্তিৰ গীত সমূহ গোৱা হয়। আনহাতে, ডেকা-গাভৰুসকলে দল বান্ধি  গোৱালপৰীয়া 'কুশাণ নৃত্য’ আৰু 'গোৱালনী নৃত্য’ পৰিবেশন কৰে। মুঠতে, বছৰৰ প্ৰথমটো দিন দোতোৰা, সাৰুন্দে, ঢোল, তালৰ মূৰ্চ্ছনাত মুখৰিত হৈ থাকে গাঁৱৰ পৰিবেশ।