অসমৰ পশ্চিম প্ৰান্তৰ ধুবুৰী জিলাৰ সদৰ চহৰৰ কাষেৰে বৈ যোৱা মহাবাহু ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ পাৰত অৱস্থিত গুৰুদ্বাৰাখনত ধৰ্মীয় পৰম্পৰা মতে বিভিন্ন অনুষ্ঠান আয়োজন কৰা হয় আৰু ই সাংস্কৃতিক আৰু সমন্বয়ৰ বাৰ্তা বিলাই আহিছে। ধুবুৰীলৈ অহা পৰ্যটকৰ অন্যতম আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰবিন্দু গুৰুদ্বাৰাখনৰ আধ্যাত্মিক পৰিৱেশ আৰু এক ঈশ্বৰবাদী দৰ্শন প্ৰত্যক্ষ কৰি সাধাৰণ নাগৰিকে পৰম শান্তি লাভ কৰে। 

উল্লেখ্য যে, অসমত ১৬৬৭ চনত আহোমে মোগল সৈন্যক পৰাস্ত কৰি গুৱাহাটী উদ্ধাৰ কৰে। এই খবৰ লাভ কৰি মোগল সম্ৰাট ঔৰংজেৱে অম্বৰৰ ৰজা জয়সিংহৰ পুত্ৰ ৰামসিংহক সেনাপতি পাতি ১৬৬৮ চনত গুৱাহাটী পুনৰ দখলৰ বাবে প্ৰেৰণ কৰে। তেতিয়া আমাৰ ৰজা আছিল চক্ৰধ্বজ সিংহ। 

১৬৬৯ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰীত গুৰু টেগবাহাদুৰ, ৰামসিংহ, পাঁচগৰাকী মুছলমান পীৰ ক্ৰমে শ্বাহ আকবৰ, শ্বাহ বাগমাৰ, শ্বাহ চৰণ, শ্বাহ চফী আৰু শ্বাহ কমলসহ সৈন্য বাহিনীৰ দল অসমত পদাৰ্পণ কৰে। অসমৰ পশ্চিম প্ৰান্তৰ ধুবুৰী চহৰৰ পৰা প্ৰায় ২৪ কিলোমিটাৰ নিলগৰ ৰঙামাটিত ৰামসিংহই শিবিৰ স্থাপন কৰাৰ বিপৰীতে গুৰু নানকজী জিৰণি লোৱা স্থানত গুৰু টেগবাহাদুৰজীয়ে আশ্ৰয় গ্ৰহণ কৰে। তেওঁৰ ধৰ্মীয় প্ৰভাৱৰ বাবে যাদুকৰ আৰু তন্ত্ৰ-মন্ত্ৰৰ দল বিফল হয় আৰু গুৰু টেগবাহাদুৰজীৰ শৰনাপন্ন হয় বুলি কোৱা হয়। ইফালে, মোগল সেনাপতি আৰু আহোম ৰজাৰ মাজত বুজাবুজিৰে শান্তি স্থাপন হয়। 

দমদমা চাহিবজী আৰু গুৰু টেগবাহাদূৰ চাহিবজী আজি ভাৰতবৰ্ষৰ এখন অন্যতম ঐতিহ্যপূৰ্ণ গুৰুদ্বাৰা। শিখ ধৰ্মাৱলম্বী লোকসকলৰ ধৰ্মীয় কেন্দ্ৰ এই গুৰুদ্বাৰ কেৱল স্তুতি, প্ৰাৰ্থনা বা উপাসনাৰ বাবেই নহয়, মানৱ সেৱা আৰু সমন্বয় কেন্দ্ৰ হিচাপেও জনাজাত। গুৰুদ্বাৰত থকা লংগৰৰ ব্যৱস্থাই সকলোকে সম্প্ৰীতিৰ বাৰ্তা দিয়ে। এই লংগৰ ব্যৱস্থাত জাতি, ধৰ্ম, বৰ্ণ, উচ্চ-নীচ, ধনী-দুখীয়া নিৰ্বিশেষে সকলোৱে একেলগে বহি আহাৰ গ্ৰহণ কৰে।