ৰাম খিলাড়ীয়ে কয়, “মাদ্ৰাছাত পঢ়া-শুনা কৰাত কোনো দোষ নাই। মই ইয়াৰ উদাহৰণ। আমি আন বিদ্যালয়ত যিদৰে শিক্ষা দিওঁ, মাদ্ৰাছাতো একেই শিক্ষা দিওঁ। আমাৰ শিশুসকলে ইয়াত নিকাব পিন্ধে, আমি নামাজত কলিমা পাঠ কৰো। প্ৰতিখন বিদ্যালয়ৰ দৰেই আমাৰো এনে কিছু নিৰ্দিষ্ট নিয়ম আছে।”

ইফালে, মাদ্ৰাছাৰ মুৰব্বী ইমাম নবাব আলীয়ে কয় যে, পিতৃ-মাতৃয়ে নিজৰ সন্তানক মাদ্ৰাছালৈ পঠিয়াবলৈ অনিচ্ছুক আছিল। “এতিয়া আমাৰ ক্লাছবোৰ ভৰি পৰিছে। নতুন ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ বাবে ঠাই সৃষ্টি কৰিবলৈ আমি কষ্ট কৰিবলগীয়া হৈছে।”

উল্লেখ্য যে, মাদ্ৰাছাখনত কোৰআনৰ উপৰিও হিন্দী, ইংৰাজী আৰু বিজ্ঞান বিষয়ৰো পাঠদান কৰা হয়। তেওঁ ব্যাখ্যা কৰে যে তদানীন্তন প্ৰধানমন্ত্ৰী পি ভি নৰসিংহ ৰাও নেতৃত্বাধীন কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে ১৯৯৪ চনত আৰম্ভ কৰা মাদ্ৰাছা আধুনিকীকৰণ আঁচনিৰ অধীনত গণিত, সমাজ অধ্যয়ন, বিজ্ঞান আদি বিষয়ৰ প্ৰৱৰ্তনে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক প্ৰতিযোগিতামূলক প্ৰৱেশ পৰীক্ষা আৰু চাকৰিৰ বাবে প্ৰস্তুতি চলোৱাত সহায় কৰিছে।

অৱশ্যে, মাদ্ৰাছাখনৰ সকলো দিশ ঠিকেই আছে বুলি ক’লেও অত্যুক্তি কৰা হ’ব৷ কাৰণ, মাদ্ৰাছা আধুনিকীকৰণ আঁচনিৰ অধীনত নিযুক্ত ৰাম খিলাড়ী আৰু অন্যান্য শিক্ষকসকলে যোৱা পাঁচ বছৰে দৰমহা লাভ কৰা নাই। প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়া দৰমহা আদায় নিদিয়ালৈকে তেওঁলোকে লাভ কৰে ৩ হাজাৰ টকাৰ পাৰিতোষিক। পত্নীহাৰা খিলাড়ীয়ে দুটা সন্তানৰ সৈতে বহু অভাৱত জীৱন নিৰ্বাহ কৰিবলগীয়া হৈছে। তেওঁৰ দুয়োজন সন্তানে এই মাদ্ৰাছাৰ সপ্তম শ্ৰেণীলৈকে পঢ়া-শুনা কৰিছে। ইমান কম দৰমহাত জীয়াই থকাটো কঠিন বুলি তেওঁ স্বীকাৰ কৰে। তেওঁ কয় যে কেতিয়াবা মৌলিক প্ৰয়োজনীয়তাসমূহো পূৰণ কৰাটো কঠিন হৈ পৰে।