আৱাজ দ্য ভইচ অসম ব্যুৰ'
ভাৰতৰ প্ৰথম নোবেল বঁটা বিজয়ী ব্যক্তি ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ আছিল দেশৰ জাতীয় সংগীতৰ ৰচক, দাৰ্শনিক, সংগীতজ্ঞ, চিত্ৰশিল্পী আৰু সুৰকাৰ। তেওঁৰ ৰচনাসমূহে কেৱল ভাৰততে নহয়, সমগ্ৰ বিশ্বতে যথেষ্ট প্ৰভাৱ পেলাইছিল। ভাৰত আৰু বিশ্বৰ বহু ঠাইৰ সৈতে ঠাকুৰৰ সম্পৰ্কক লৈ বহু কথা লিখা হৈছে যদিও তেওঁৰ জীৱনৰ কম পৰিচিত অংশ হ’ল অসম আৰু উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ সৈতে তেওঁৰ সম্পৰ্ক।
দৰাচলতে ঠাকুৰে তেতিয়াৰ অবিভক্ত অসমলৈ ১৯১৯, ১৯২৩ আৰু ১৯২৭ চনত তিনিবাৰ ভ্ৰমণ কৰিছিল। বংগ আৰু মহান সাহিত্যিক ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰৰ সৈতে অসম আৰু ইয়াৰ লেখকসকলে যি ঘনিষ্ঠতা গঢ়ি তুলিছিল, তাৰ বাবেও বহু কথা আলোচনা কৰিবলগীয়া আছে। গৌহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ এগৰাকী অৱসৰপ্ৰাপ্ত শিক্ষক তথা লেখক উষাৰঞ্জন ভট্টাচাৰ্যৰ "নীল-সোনালিৰ বাণী ৰবীন্দ্ৰ-অসম সম্পৰ্ক" নামৰ গৱেষণামূলক গ্ৰন্থখনে পাঠকক এই বিষয়ে বিশদ জ্ঞান প্ৰদান কৰিছে।
ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ
গ্ৰন্থখনত লেখকে প্ৰখ্যাত অসমীয়া সাহিত্যিক লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ ঠাকুৰৰ পৰিয়ালৰ সৈতে সম্পৰ্কৰ পৰা আৰম্ভ কৰি ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰৰ অসমৰ অন্যান্য বিশিষ্ট ব্যক্তিৰ সৈতে হোৱা চিঠি-পত্ৰলৈকে বিভিন্ন ঘটনাৰ ওপৰত আলোকপাত কৰিছে। এই ঘটনাবোৰ তেওঁ বিভিন্ন উৎসৰ পৰা সংগ্ৰহ কৰি বিভিন্ন অধ্যায়ত বৰ্ণনা কৰিছে। আধুনিক অসমীয়া সাহিত্যৰ পিতৃপুৰুষ বেজবৰুৱাই বৰীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰৰ পৰিয়ালৰ কন্যা প্ৰজ্ঞাসুন্দৰী দেৱীক বিয়া কৰাইছিল কাৰণ ঠাকুৰৰ গুণে তেওঁক গভীৰভাৱে আপ্লুত কৰিছিল।
দেশভক্ত তৰুণৰাম ফুকনো ঠাকুৰৰ পৰিয়ালৰ অতি ঘনিষ্ঠ আছিল। অসমৰ প্ৰখ্যাত ইতিহাসবিদ সূৰ্য্য কুমাৰ ভূঞাই পত্নীৰ সৈতে যোৰাছংকোলৈ গৈ ৰবীন্দ্ৰনাথক লগ পাইছিল। ভূঞাৰ One Hour With Tagore শীৰ্ষক গ্ৰন্থই পাঠকক এই বৈঠকৰ প্ৰাঞ্জল বৰ্ণনা দিছে। ঠাকুৰ অসমীয়া সাহিত্যিকসকলৰ বাবে এক আদৰ্শ ব্যক্তি হৈ পৰিছিল। তেওঁ অসম ভ্ৰমণৰ এটা সময়ত বাংলা কবি আৰু লোকগীতিকাৰ হাছান ৰাজাৰ কবিতাৰ সৈতে পৰিচিত হোৱাৰ সৌভাগ্য লাভ কৰিছিল।
উল্লেখ্য যে, বংগৰ কবিগৰাকীয়ে সাতবাৰ ত্ৰিপুৰা ভ্ৰমণ কৰিছিল আৰু তেওঁ ত্ৰিপুৰাৰ ৰাজপৰিয়ালৰ অতি ঘনিষ্ঠ আছিল। তেওঁলোকে ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰক অতিশয় সন্মান কৰিছিল। তেনে এক ভ্ৰমণৰ সময়ত ৰাজ পৰিয়ালে তেওঁক মণিপুৰী নৃত্যৰে আমোদ দিছিল।নৃত্যৰ প্ৰতি ঠাকুৰ ইমানেই মোহিত হৈছিল যে মণিপুৰী নৃত্য শিক্ষক নবকুমাৰ সিংহক তেওঁ শান্তিনিকেতনলৈ লৈ গৈছিল, যাতে তাৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক মণিপুৰী সংস্কৃতিৰ সৈতে পৰিচিত কৰি নৃত্য শিকাব পাৰে। শান্তি নিকেতনৰ বাবে সেয়া আছিল এক উল্লেখযোগ্য পৰিঘটনা। কোৱা হয় যে নবকুমাৰ সিংহৰ উপস্থিতিৰ বাবেই শান্তিনিকেতনত নৃত্যই এক নতুন ৰূপ লাভ কৰিছিল।
শান্তিনিকেতনত মহাত্মা গান্ধী আৰু কস্তুৰবা গান্ধীৰ সৈতে ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ
ঠাকুৰৰ জীৱনৰ কিছুমান মুহূৰ্ত বন্দী কৰা কেইখনমান একৰঙী ফটোগ্ৰাফে পাঠকসকলক কবিক ৰাষ্ট্ৰৰ সৈতে সংযোগ কৰা সময় আৰু পৰিঘটনাসমূহৰ কল্পনা কৰাত সহায় কৰে। ইয়াৰে এখন ফটোত সত্যনাথ বৰা, হেমচন্দ্ৰ গোস্বামী, ভোলানাথ দাস আৰু বাণীকান্ত কাকতিৰ দৰে অসমীয়া সাহিত্যিকৰ মাজত ঠাকুৰক দেখা গৈছে। আন এখন ফটোত কটন কলেজৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ সৈতে কবিগুৰুক দেখা গৈছে।
শিলচৰত ঠাকুৰে থকা বাংলোটোলৈ অহা দৰ্শনাৰ্থীসকলে কাঠৰ তক্তা এখনত লিখা এটা বাক্য দেখি আৱেগিক হৈ পৰে। তাত লিখা আছিলঃ “ইয়াত ১৯১৯ চনৰ অক্টোবৰ মাহত ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰে বাস কৰিছিল”। তেওঁৰ এটা কবিতাৰ পৰা কেইটামান শাৰীও (বিপোদে অধিক ৰক্ষা কোৰো/ই নোহে মোৰ প্ৰাৰ্থনা / বিপোদে আমি না জেনো কৰি ভোই) বাংলোটোত লিখা আছিল।
"ঠাকুৰে তাঁতশালৰ প্ৰচাৰ আৰু প্ৰসাৰৰ বাবে অসমৰ পৰা বংগলৈ নিপুণ বয়নশিল্পীক লগত লৈ গৈছিল। শান্তিনিকেতনত মণিপুৰী নৃত্য শিক্ষকক নিযুক্তি দিছিল। তেওঁ বিজ্ঞানী জগদীশ চন্দ্ৰ বসুৰ বাবেও ত্ৰিপুৰাৰ ৰজাসকলৰ সহায় বিচাৰিছিল।"-গৱেষক পান্নালাল ৰায়ে এইদৰে কয়। তেওঁ পুনৰ কয়, "ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ বিশ্বৰ বাকী অংশৰ সৈতে উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ এগৰাকী যোগসূত্ৰকাৰী আছিল।"
_(1).webp)
