ইফালে, দুৰ্ঘটনাটোৰ পিছত একাংশই ক্ৰিকেটাৰজনক সুকলমে উদ্ধাৰ কৰিবলৈ সহায়ৰ হাত আগবঢ়োৱাৰ বিপৰীতে আন একাংশ দুষ্ট লোকে তেওঁৰ অসহায় অৱস্থাৰ সুযোগ লৈ গাড়ীখনত থকা প্ৰায় চাৰি লাখ টকা লুট কৰে। মনকৰিবলগীয়া যে, পণ্টৰ পৰিয়ালৰ লোকেও তেওঁ ৰুৰকিলৈ গৈ থকাৰ কথা নাজানিছিল। এই সন্দৰ্ভত ক্ৰিকেটাৰজনে কয় যে বাংলাদেশৰ পৰা উভতি অহাৰ পিছত কিছুদিন দিল্লীত কটাই তেওঁ ঘৰলৈ যোৱাৰ সিদ্ধান্ত ল’লে। সমগ্ৰ বিষয়টো মাক আৰু পৰিয়ালৰ লোকৰ পৰা গোপন কৰি ৰাখিবলৈ অকলে গাড়ী চলোৱাৰ পৰিকল্পনা কৰিছিল উইকেটকীপাৰ বেটছমেনজনে।

"আমি সাহায্যৰ বাবে চিঞৰিবলৈ ধৰিলোঁ, কিন্তু কোনেও কোনো সঁহাৰি নিদিলে। মই ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথৰ সৈতেও যোগাযোগ কৰিলে কোনেও কোনো সঁহাৰি নিদিলে। তাৰ পিছত মই দৌৰি গৈ পুলিচৰ ওচৰ পালোঁ, আৰু কণ্ডাক্টৰে এম্বুলেন্স বিচাৰিলে। আমি পণ্টক সুধি আছিলো যে তেওঁ ঠিকে আছে নে। মই ক্ৰিকেট বেছিকৈ নাচাও, গতিকে মই তেওঁক চিনিব পৰা নাছিলো। মোৰ কণ্ডাক্টৰজনে মোক কৈছিল যে তেওঁ এজন ভাৰতীয় ক্ৰিকেটাৰ। তেতিয়ালৈকে মোৰ কোনো ধাৰণা নাছিল যে তেওঁ কোন," চালকজনে কয়।