আমিনা মজিদ
আৰব বিশ্বৰ প্ৰথমজন সুপৰিচিত উৰ্দু কবি ড° ৱালা জামাল এল এচেইলিয়ে সমগ্ৰ ভাৰততে অনুষ্ঠিত হোৱা মুছাইৰা কবিতা অধিবেশনৰ জগতখনত ঢৌ তুলিছে। ভাৰতীয় কবিসকলৰ মাজত ইজিপ্তৰ কবি জামালৰ উপস্থিতি এক আচৰিত পৰিঘটনা হিচাপে বিবেচিত হৈছে। ভাৰত আৰু ইজিপ্তৰ দীৰ্ঘদিনীয়া সম্পৰ্কৰ বিষয়ে বহুতে সচেতন হ’লেও ইজিপ্তত উৰ্দূৰ গভীৰ শিপাই থকা ইতিহাসৰ বিষয়ে সকলোৱে নাজানে।
শেহতীয়াকৈ আৱাজ-দ্য ভইচৰ আমিনা মজিদৰ সৈতে হোৱা এক ভিডিঅ’ সাক্ষাৎকাৰত ড০ ৱালা জামালে উৰ্দু আৰু ভাৰতৰ প্ৰতি গভীৰ প্ৰেম প্ৰকাশ কৰে। তেওঁ কয়, "ভাৰতলৈ নাহিলে শান্তি নাপাওঁ। প্ৰতি বছৰে ভাৰত ভ্ৰমণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰো। ভাৰতৰ সভ্যতা আৰু সংস্কৃতিক মই গভীৰভাৱে ভালপাও, আৰু 'ভাৰতীয়' বুলি কোৱাটোৱে মোৰ মন সন্মান আৰু গৌৰৱেৰে ভৰাই তোলে।"
ইজিপ্তৰ কায়ৰোত বাস কৰা ড০ ৱালা জামালে আইন শ্বামছ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ সহযোগী অধ্যাপক হিচাপে কাম কৰে। তেওঁ আলোকপাত কৰে যে ইজিপ্তৰ বিশ্ববিদ্যালয়সমূহত উৰ্দু ভাষা পাঠদানৰ ৮০ বছৰ ধৰি চহকী ইতিহাস আছে। ১৯৩৯ চনত ৰজা ফাৰুকৰ নিৰ্দেশত উৰ্দু ভাষাৰ শিক্ষা আৰম্ভ হৈছিল আৰু তেতিয়াৰ পৰাই ই ফুলি উঠিছে। উৰ্দু ভাষাত সম্প্ৰচাৰকে ধৰি ইজিপ্ত চৰকাৰৰ এই পদক্ষেপৰ লক্ষ্য আছিল ভাৰত উপমহাদেশৰ সৈতে বন্ধুত্বপূৰ্ণ সম্পৰ্ক গঢ়ি তোলা।
ড° ৱালা জামালৰ উৰ্দুৰ সৈতে যাত্ৰা আৰম্ভ হৈছিল ইজিপ্তৰ পৰা, য’ত তেওঁ চাৰি বছৰত এই ভাষা শিকিছিল। কেতিয়াও পাকিস্তান ভ্ৰমণ নকৰাৰ পিছতো চাৰিবাৰ ভাৰত ভ্ৰমণ কৰি উৰ্দু কবিতাৰ প্ৰতি থকা আকৰ্ষণক ইন্ধন যোগাইছে। স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী আৰু পি এইচ ডি ডিগ্ৰী লাভ কৰিছে। তেওঁ উৰ্দু ভাষাত অধ্যাপনা কৰে আৰু বৰ্তমান সহযোগী অধ্যাপক হিচাপে উৰ্দু ভাষাত অধ্যাপনা কৰে।
কবিতাৰ প্ৰতি থকা প্ৰেমৰ কথা চিন্তা কৰি ড° ৱালা জামালে শৈশৱৰ কবিতাৰ প্ৰতি থকা আকৰ্ষণৰ কথা মনত পেলাইছে, যাৰ ফলত অৱশেষত কলেজত কবিতাক বিষয় হিচাপে গ্ৰহণ কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল। তেওঁৰ হৃদয়ক মোহিত কৰা উৰ্দু ভাষাৰ মধুৰতা আৰু সৌন্দৰ্যতাক জামালে একেমুখে স্বীকাৰ কৰে।
ড° ৱালা জামালে কেইবাখনো গ্ৰন্থ, প্ৰবন্ধ, আৰু ৰচনা লিখি উৰ্দু সাহিত্য জগতলৈ যথেষ্ট অৰিহণা যোগাইছে। তেওঁৰ কাব্য সংকলন "The Sea is in Between" আৰু "Dokhtar Mir"-এ ভাৰতীয় সভ্যতা আৰু সংস্কৃতিৰ প্ৰতি তেওঁৰ সদ্ভাৱক প্ৰতিফলিত কৰে।
এগৰাকী শিক্ষয়িত্ৰী আৰু মাতৃ হিচাপে ব্যস্ততাৰ মাজতো ড° ৱালা জামালে অধ্যয়ন আৰু কবিতা লিখাত সান্ত্বনা লাভ কৰে। লক্ষ্ণৌ আৰু কলকাতাৰ দৰে ভাৰতীয় চহৰৰ প্ৰতি তেওঁৰ আকৰ্ষণ প্ৰকাশ কৰে, তেওঁলোকৰ চহকী সাংস্কৃতিক ঐতিহ্য আৰু মনোমোহা খাদ্যৰ পৰা প্ৰেৰণা বিচাৰি পায়।
ভাৰত আৰু উৰ্দুৰ সৈতে ড° ৱালা জামালৰ গভীৰ সম্পৰ্কই ভাৰত আৰু ইজিপ্তৰ লগতে উৰ্দু আৰু আৰবীৰ মাজত থকা চিৰস্থায়ী বন্ধনৰ উদাহৰণ দাঙি ধৰে। ভাষাটো সংৰক্ষণ আৰু প্ৰসাৰৰ সামূহিক দায়িত্বৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰি উৰ্দুৰ ভৱিষ্যতক লালন-পালন কৰাৰ বাবে তেওঁ প্ৰতিশ্ৰুতিবদ্ধ হৈ আছে।
তেওঁ কয় যে "ভাৰতৰ মোৰ প্ৰিয় চহৰ দুখন হ’ল লক্ষ্ণৌ আৰু কলকাতা। এই চহৰ দুখনক লৈ কবিতাও ৰচনা কৰিছো। কলকাতা আৰু লক্ষ্ণৌৰ সংস্কৃতিত মই এক সৌন্দৰ্যতা বিচাৰি পাইছো। যদি মই লক্ষ্ণৌৰ কথা কওঁ, চহৰৰ সংস্কৃতিৰ লগতে ইয়াৰ সোৱাদযুক্ত কাবাব ভাল পাওঁ। সাধাৰণতে মই সকলো ভাৰতীয় খাদ্যই ভাল পাওঁ।”
ডাঃ জামালে কয় যে তেওঁ আকৌ ভাৰতলৈ আহিব। ‘ভাৰত মোৰ হৃদয়ত আছে। ভাৰতৰ সভ্যতা আৰু সংস্কৃতিয়ে মোক দেশখনৰ নিচেই ওচৰত ৰাখিছে।”
_(3).webp)
