যেতিয়া আমি এই যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিছিলোঁ, তেতিয়া এইয়া এক বৃহৎ প্ৰত্যহ্বান যেন লাগিছিল। আমি যি ধৰণৰ সমলৰ ধাৰণা কৰিছিলো সেয়া বৰ্তমান সময়ত অকল্পনীয় আছিল। আমাৰ যাত্ৰা আছিল সাংবাদিকতাক এক সম্পূৰ্ণৰূপে নতুন দৃষ্টিভঙ্গী প্ৰদান কৰা।   

আৱাজ - দ্যা ভইছৰ প্ৰতিবেদনৰ জৰিয়তে বহুলোকে ন্যায় লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। তেনে এটা উদাহৰণ হ'ল, ৰাজস্থানৰ মুখ্যমন্ত্ৰীৰ কাৰ্যালয়ে এতিয়া এজন প্ৰখ্যাত লেখকক আৰ্থিকভাৱে সহায়ৰ হাত আগবঢ়াইছে। আৱাজে তেওঁৰ দুৰ্দশাৰ বিষয়ে বৃস্তৃত প্ৰতিবেদন প্ৰকাশ কৰিছিল।

আৱাজ - দ্যা ভইছৰ এক বছৰৰ সাফল্যৰ মূল চাবি-কাঠি হৈছে আমাৰ অটুট বিশ্বাস যে সাংবাদিকতাই মানুহৰ মাজত মিলনৰ সেঁতু গঢ়িব পাৰে। এই বিশ্বাসৰ বাবেই আমি এক  উৎকৃষ্ট আৰু এক উচ্চ মানদণ্ডৰ সাংবাদিকতা সৃষ্টি কৰিবলৈ সক্ষম হৈছো। 

আৱাজ - দ্যা ভইছৰ পাঠকৰ সংখ্যাই ইয়াৰ কৃতকাৰ্যতাৰ স্বৰূপ দাঙি ধৰিছে। এবছৰতকৈও কম সময়ৰ ভিতৰত, আমি ৩০,০০০ তকৈও অধিক প্ৰতিবেদন প্ৰকাশ কৰিছিলোঁ আৰু আমাৰ ৱেবছাইটৰ বাবে ১৩ নিযুতৰো অধিক দৰ্শক লাভ কৰিছোঁ। 

আমাৰ বিষয়বস্তুৰ ভিতৰত, হাজাৰ হাজাৰ কাহিনী আছে, য'ত যুৱ মুছলমানসকলৰ সফলতাৰ ওপৰত আলোকপাত কৰা হৈছে। বহু ভাৰতীয় মুছলমানে স্বাধীনতা সংগ্ৰামত যোগদান কৰি গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। কিন্তু তেওঁলোকৰ ভুমিকা এতিয়া পাহৰণিৰ গৰ্ভত। আৱাজ-দ্যা-ভইছে এই লোকসকলৰ জীৱনৰ ওপৰত প্ৰতিবেদন প্ৰকাশ কৰি তেওঁলোকক ভাৰতৰ  ইতিহাসত উপযুক্ত স্থান দিয়াৰ বাবে প্ৰয়াস কৰিছে।   

উল্লেখযোগ্য যে, আমাৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ তাৰিখ নেতাজী সুভাষ চন্দ্ৰ বসুৰ জন্ম জয়ন্তী আছিল। এইটো এটা সচেতন সিদ্ধান্ত আছিল। আমাৰ লক্ষ্য আছিল যে আমাৰ মঞ্চ আৰম্ভ কৰাৰ বাবে জাতীয়তাবাদ আৰু ধৰ্মনিৰপেক্ষতাৰ আইকনৰ জন্মদিনতকৈ অন্য কোনো ভাল ক্ষণ হ'ব নোৱাৰে।