শ্বাবিনা ঝুনঝুনুৰ এখন ছোৱালী বিদ্যালয়ৰ শিক্ষক। তেওঁ অনুভৱ কৰে যে তেওঁ মুছলমান মহিলাসকলৰ শিক্ষাৰ পৰিৱৰ্তনৰ এক অংশ হ'ব পাৰিছে। শ্বাবিনাই কয়, "আগতে ছোৱালীবোৰ ঘৰত আছিল। এতিয়া প্ৰতিটো পৰিয়ালে তেওঁলোকৰ ছোৱালীক বিদ্যালয়লৈ পঠিয়ায়। এখন ভাল বিদ্যালয় থকা আৰু তাৰ পিছত কোনো মাচুল নোলোৱাটোৱে যথেষ্ট সহায় কৰিছিল।"

শ্বেখাৱতী মৰুভূমি অঞ্চলৰ এটা অংশ য'ত জীৱন জীৱন যাপন কৰাটো অতি কঠিন। সেয়েহে মানুহে মুম্বাইলৈ গৈছে, কেতিয়াবা কামৰ বাবে উপসাগৰীয় দেশলৈ গৈছে। ছিকাৰৰ ৱাহিদ চৌহানে কৈছে যে তেওঁ তেওঁৰ পৰিয়ালৰ জীৱন উন্নত কৰিবলৈ মুম্বাইলৈ গৈছিল। অৱশ্যে, তেওঁৰ গৃহচহৰ শিখৰ ছোৱালীবোৰক বিদ্যালয়ত যোগদান কৰা দেখিবলৈ তেওঁৰ সহজাত ইচ্ছাই তেওঁক ঘূৰাই আনিছিল। প্ৰায় এক দশক আগতে, চৌহানে চিকাৰত ছোৱালীৰ বাবে এখন বিদ্যালয় স্থাপন কৰিছিল যি মহিলাশিক্ষাৰ বাবে খেল পৰিৱৰ্তনকাৰী হিচাপে প্ৰমাণিত হৈছিল।

চিকাৰৰ আফতাবে কয়, "এজনী ছোৱালীৰ বাবে আমাৰ সমাজত শিক্ষক হোৱাটো অতি কঠিন আছিল। আজি মোৰ ছোৱালী এগৰাকী স্থপতিবিদ হ'বলৈ গৈ আছে। এয়া এবাৰ আমাৰ কল্পনাৰ বাহিৰত আছিল।" তেওঁ কয় যে আগতে ছোৱালীবোৰক বিদ্যালয়লৈ পঠোৱাৰ বিৰোধিতা তেওঁৰ পৰিয়ালৰ পৰা আৰম্ভ হৈছিল। আনহাতে কিছুমান পৰিয়ালে তেওঁলোকৰ ছোৱালীক ঘৰতে শিক্ষা প্ৰদান কৰিছিল।" তেওঁ কয় যে এতিয়া বিদ্যালয়সমূহত ছোৱালীৰ ভিৰ সমাজতৰ বাবে এটা ডাঙৰ পৰিৱৰ্তন।

শ্বেখাৱতীৰ ফতেহপুৰ চহৰো কন্যাৰ শিক্ষাত পিছ পৰি নাছিল। জামিউতাল ব্যৱসায়ীসকলে তাত চাৰিখন বিদ্যালয় স্থাপন কৰিছিল। এই প্ৰতিষ্ঠানটোৰ ইউছুফ খোখৰে কয়, "বহু সংখ্যক ছোৱালী বিদ্যালয়লৈ আহি আছে। আমি বিশ্বাস কৰোঁ যে যদি ছোৱালী এজনীয়ে পঠিয়ায়, তেন্তে তাই গোটেই প্ৰজন্মক শিকায়।"