ইজৰাইলী / জয়পুৰ
আজিৰ পৰা ত্ৰিশ বছৰ আগতে জয়পুৰৰ এটা সৰু কোঠাত এটা সপোনৰ জন্ম হৈছিল। এই সপোন এতিয়া হাজাৰ হাজাৰ ছোৱালীৰ শিক্ষাৰ উৎস হৈ পৰিছে। এয়া মাষ্টৰ আনোৱাৰ শ্বাহ নামেৰে মৰমেৰে পৰিচিত চৈয়দ আনোৱাৰ শ্বাহৰ কাহিনী। তেওঁ কেৱল নিজৰ কন্যাক পঢ়োৱাৰ সপোন দেখাই নহয়, সেই সপোনক সমগ্ৰ সমাজৰ কন্যাক শিক্ষা দিয়াৰ এক অভিযানলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছে।
আজি তেওঁৰ প্ৰতিষ্ঠান আল-জামিয়া-তুল আলিয়াই কেৱল জয়পুৰতে নহয়, সমগ্ৰ ভাৰত আৰু বিদেশতো জ্ঞান আৰু ইছলামিক মূল্যবোধৰ বাৰ্তা বিয়পাইছে। আনোৱাৰ শ্বাহ এনে এক ধৰ্মীয় পৰিবেশত ডাঙৰ-দীঘল হৈছিল য’ত শিক্ষা কেৱল কিতাপত সীমাবদ্ধ নাছিল, বৰঞ্চ চৰিত্ৰ গঢ়ি তোলা আৰু সামাজিক দায়বদ্ধতা লোৱাৰ অংশ হিচাপে গণ্য কৰা হৈছিল।
চৈয়দ আনোৱাৰ শ্বাহে তেওঁৰ এজন কৰ্মচাৰীক বঁটা প্ৰদান কৰাৰ এক দৃশ্য
১৯৮০ চনত তেওঁ ৰাজস্থান বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা ৰাজহুৱা প্ৰশাসন বিষয়ত মাষ্টাৰ ডিগ্ৰী সম্পূৰ্ণ কৰে আৰু তাৰ পিছত শিক্ষাৰ জৰিয়তে সমাজক সেৱা আগবঢ়োৱাৰ নামত নিজৰ জীৱন উৰ্ছগা কৰে। ১৯৯৫ চনত কন্যা আলিয়াৰ জন্মৰ সময়ত তেওঁ ছোৱালীৰ বাবে এনে এখন বিদ্যালয় স্থাপন কৰাৰ সংকল্প লয় যিয়ে ইছলামিক পৰিৱেশত আধুনিক আৰু ধৰ্মীয় দুয়োটা শিক্ষাৰ সংমিশ্ৰণ ঘটাব।
১৯৯৫ চনৰ ১৯ এপ্ৰিলত আল-জামিয়া-তুল আলিয়াই মাত্ৰ পাঁচগৰাকী ছোৱালীৰে আৰম্ভ কৰে, ইয়াৰে তিনিগৰাকী তেওঁৰ নিজৰ কন্যা। তেওঁৰ ঘৰৰ এটা মাত্ৰ কোঠাই প্ৰথম শ্ৰেণীকোঠা হৈ পৰিল আৰু সেই চাৰিখন দেৱালৰ ভিতৰৰ পৰাই এটা শক্তিশালী আন্দোলন আৰম্ভ হ’ল।
প্ৰথম অৱস্থাত জয়পুৰৰ বহু সন্মানীয় পণ্ডিতে আনোৱাৰ শ্বাহৰ এই অভিযানক সমৰ্থন কৰিছিল। ইয়াৰ ভিতৰত মেৱাটৰ কাৰী নূৰ মহম্মদ চাহাব, মুফতি ইব্ৰাহিম, মুফতি জাকিৰ নোমানী, মুফতি খালিল আহমেদ, মুফতি ৱাজিদ উল হাছান, মুফতি আমজাদ আলী, আৰু হাজী আব্দুল কাদীম আদিও আছিল। তেওঁলোকে আনোৱাৰক উৎসাহিত কৰাই নহয়, এই উদাৰ কাৰ্য্যৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ শ্ৰদ্ধাও নিবেদন কৰিছিল।
উৰ্দুৰ কিতাপ প্ৰস্তুত কৰা হ’ল, আৰু আধুনিক শিক্ষাৰ লগতে ছোৱালীয়ে ইছলামিক জ্ঞান শিকিব পৰাকৈ শিক্ষাৰ ব্যৱস্থা এটা ৰচনা কৰা হ’ল। আজি এই প্ৰতিষ্ঠানটোত ১৫০০ৰো অধিক ছোৱালীক পাঠদান কৰোৱা হৈছে। ইয়াত তিনিটা মূল পাঠ্যক্ৰম উপলব্ধ: পাঁচ বছৰীয়া আলিমা পাঠ্যক্ৰম, দুবছৰীয়া দীনিয়াত চাৰ্টিফিকেট পাঠ্যক্ৰম (ডিচিচি) আৰু এবছৰীয়া দাৰ্চ-ই-দীন পাঠ্যক্ৰম।
বিভিন্ন ধৰ্মৰ নেতাৰ সৈতে চৈয়দ আনোৱাৰ শ্বাহ
সৰু ছোৱালীৰ পৰা বিবাহিত মহিলালৈকে সকলো বয়সৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে ইয়াত অধ্যয়ন কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। ধৰ্মীয় শিক্ষাৰ লগতে বিদ্যালয়খনে এন আই অ’ এছ (নেচনেল ইনষ্টিটিউট অৱ অ’পেন স্কুলিং)ৰ জৰিয়তে দশম আৰু দ্বাদশ শ্ৰেণীৰ শিক্ষা সম্পূৰ্ণ কৰাৰ সুযোগো প্ৰদান কৰে। ইয়াৰ দ্বাৰা নিশ্চিত হয় যে কোনো ছোৱালীয়ে ১৮ বছৰ বয়সৰ আগতে পঢ়া-শুনা এৰিবলৈ বাধ্য নহয়।
চৈয়দ আনোৱাৰ শ্বাহে তেওঁৰ অনুপস্থিতিতো ফলপ্ৰসূভাৱে কাম কৰা ব্যৱস্থা গঢ়ি তুলিছে। তেওঁ প্ৰায়ে কয়, “ভাল প্ৰশাসক হ’ল যিজনে দায়িত্ব অৰ্পণ কৰে আৰু সময়মতে মূল্য দিয়ে।” তেওঁৰ পথ প্ৰদৰ্শক নীতি হ’ল কাম কেৱল সময়মতে নহয়, সময়ৰ আগতেই সম্পূৰ্ণ হ’ব লাগে। এই অনুশাসনৰ বাবেই প্ৰতিষ্ঠানটো ইমান সংগঠিত আৰু কাৰ্যক্ষমভাৱে চলি আছে।
বছৰ বছৰ ধৰি এই শৈক্ষিক যাত্ৰাৰ পৰা বহু সফল মহিলা ওলাই আহিছে। কোনোৱে অভিযন্তা হৈছে, কোনোবাই উচ্চ শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিছে। আনহাতে বহুতে কোৰান আৰু আৰবী অধ্যয়নত পাৰদৰ্শিতা দেখুৱাইছে। এই প্ৰতিষ্ঠানৰ প্ৰাক্তন ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে সমগ্ৰ ভাৰত আৰু বিদেশত প্ৰায় ১৫০ টা মাকাতিব আৰু মাদ্ৰাছা প্ৰতিষ্ঠা কৰিবলৈ আগবাঢ়িছে।
আনকি চৈয়দ আনোৱাৰ শ্বাহৰ এজন শিষ্য মদীনা শ্বৰীফতো থাকে, য’ত তেওঁ দৈনিক নবীৰ ৰোজাত নামাজ পঢ়ে আৰু ছোৱালীক শিক্ষা দিয়াৰ এই উদাৰ মিছনক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনায়। শিক্ষাৰ সমান্তৰালকৈ আনোৱাৰ শ্বাহৰ সমাজ সেৱাৰ কামো উল্লেখযোগ্য। ২০০২ চনৰ পৰা ২০১২ চনলৈকে জয়পুৰৰ জামা মছজিদৰ সম্পাদক হিচাপে তেওঁ কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। এই সময়ছোৱাত তেওঁ মছজিদৰ আয় বহুগুণ বৃদ্ধি কৰি সমাজৰ কল্যাণৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিছিল।
আল-জামিয়াতুল আলিয়াৰ ছাত্ৰী
তেওঁৰ পথ প্ৰদৰ্শক নীতি সদায় হ’ল-- “আমি আল্লাহৰ পৰা ল’ব লাগিব আৰু সমাজক দিব লাগিব।” এই বিশ্বাসেৰে তেওঁ জীৱনৰ প্ৰতিটো মুহূৰ্ত মানৱতাৰ সেৱাৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰিছিল। ২০০৬ চনত তেওঁ ইছলাহুল মমিনাত নামৰ এখন বিশেষ আলোচনী মুকলি কৰে, যিখন আলোচনী অতি সোনকালেই মুছলমান মহিলাৰ বাবে এক গুৰুত্বপূৰ্ণ মঞ্চত পৰিণত হয়। আজি এই আলোচনীখনে ৰাজস্থানৰ ১৮খনতকৈও অধিক ৰাজ্য আৰু প্ৰায় ২৩খন জিলাৰ পাঠকৰ কাষ চাপিছে।
ইয়াত মহিলাৰ বিষয়সমূহৰ ওপৰত আলোচনা কৰা হৈছে আৰু কোৰান আৰু হাদীছৰ আধাৰত ইছলামিক শিক্ষাসমূহ উপস্থাপন কৰা হৈছে। এই পদক্ষেপৰ জৰিয়তে মুছলমান মহিলাসকলে এক নতুন পৰিচয় বিচাৰি পালে—চিন্তা কৰিব পৰা, বুজিব পৰা আৰু সমাজত গঠনমূলক ভূমিকা পালন কৰাৰ সুযোগ।মৌলানা কাছিম নীলখেড়ি, মুফতি কিফায়াতুল্লাহ গুজৰাটি, মৌলানা তালহা মাজাহিৰী, মুফতি ফাৰুক মীৰাথী, মৌলানা খালিদ গাজীপুৰীকে ধৰি দেশৰ বহু মহান পণ্ডিতৰ পৰা আল-জামিয়া-তুল আলিয়াই সমৰ্থন আৰু আশীৰ্বাদ লাভ কৰে। সকলোৱে এই প্ৰতিষ্ঠানটোৰ প্ৰশংসা কৰে আৰু ইয়াৰ সফলতাৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰে।
আনোৱাৰ শ্বাহে প্ৰায়ে কয়, “কোৰান বা হাদীছৰ পৰা যদি আপুনি এটা কথাও জানে তেন্তে আনৰ লগত শ্বেয়াৰ কৰক।” তেওঁৰ মিছন হজৰত আয়েছাৰ পথ অনুসৰণ কৰি জ্ঞান প্ৰসাৰ আৰু সমাজৰ উন্নতি কৰা। তেওঁৰ মতে কন্যা শিশুসকলে উপযুক্ত শিক্ষা লাভ কৰিব লাগে, যাতে তেওঁলোকে সমাজক নেতৃত্ব দিব পাৰে আৰু নিজৰ পৰিয়াল আৰু সমগ্ৰ সমাজলৈ সংস্কাৰ আনিব পাৰে।
আজি আল-জামিয়া-তুল আলিয়া কেৱল মাদ্ৰাছা নহয়—ই এটা আন্দোলনলৈ পৰিণত হৈছে। ই ছোৱালীক সম্পূৰ্ণ শিক্ষা প্ৰদান কৰে, ইছলামিক মূল্যবোধৰ সৈতে আধুনিক জ্ঞানৰ সংমিশ্ৰণ ঘটায় আৰু সমাজত প্ৰভাৱশালী স্থান লাভ কৰাত সহায় কৰে। শিক্ষাৰ জৰিয়তে সমাজলৈ পোহৰ আনিব বিচৰা যিকোনো ব্যক্তিৰ বাবে চৈয়দ আনোৱাৰ শ্বাহৰ এই যাত্ৰা এক প্ৰেৰণাদায়ক নিদৰ্শন।
সৰু কোঠা এটাৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা এই যাত্ৰা এতিয়া হাজাৰ হাজাৰ হৃদয় আৰু মনৰ বাবে পথ প্ৰদৰ্শনৰ উৎস হৈ পৰিছে—আৰু মিছনটো বাঢ়ি গৈ আছে।
