পাৰিজাত একাডেমীত শিক্ষাদানৰ সময়ত উত্তম টেৰণ; দ্বিতীয় ছবিত শ্ৰেণীকোঠাত এগৰাকী ছাত্ৰী
পল্লব ভট্টাচাৰ্য
৫ ছেপ্টেম্বৰত সমগ্ৰ দেশৰ লগতে অসমতো উদযাপন কৰা হ'ব শিক্ষক দিৱস। এনে সময়তে কামৰূপৰ এখন সৰু গাঁৱৰ বিদ্যালয়ৰ কাহিনীয়ে সকলোৰে বাবে এক প্ৰেৰণাৰ প্ৰতীক হিচাপে থিয় দিছে। ২০০৩ চনত গুৱাহাটীৰ পামহী গাঁৱৰ যুৱক উত্তম টেৰনে অগণন জীৱন সলনি কৰিব পৰা কাম এটা কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল।
মাত্ৰ ৮০০ টকা মূলধন হিচাপে লৈ তেওঁ এটা সাধাৰণ গোহালিক শ্ৰেণীকোঠালৈ ৰূপান্তৰিত কৰে আৰু শিক্ষাৰে সমাজ সলনি কৰাৰ অভিযান আৰম্ভ কৰে। প্ৰথম দিনাই তেওঁৰ বিদ্যালয়লৈ চাৰিটা ল’ৰা-ছোৱালী আহিছিল। তেওঁলোকে বাঁহৰ বেঞ্চ এখনত বহি এক অলৌকিক যাত্ৰাৰ অংশ হৈছিল।
সেই সৰু আৰম্ভণিৰ পৰাই জন্ম হ’ল অসমীয়া পৰম্পৰাৰ “সৰগৰ ফুল” নামেৰে নামাকৰণ কৰা পাৰিজাত একাডেমীৰ। পাৰিজাত ফুলৰ দৰেই বিদ্যালয়খনো বিগত বছৰসমূহত মনোমোহা ৰূপত ফুলি উঠে আৰু সৰু অস্থায়ী শ্ৰেণীকোঠাৰ পৰা ই এক সজীৱ প্ৰতিষ্ঠানলৈ ৰূপান্তৰিত হৈছে। ২০২৫ চনলৈকে পাৰিজাত একাডেমীয়ে নিকটৱৰ্তী অঞ্চলৰ মুঠ ২০খন গাঁৱৰ প্ৰায় ৪০০ শিশুক শিক্ষা প্ৰদান কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। শিক্ষাৰ্থীসকলক ২২ জন শিক্ষকে শিক্ষা প্ৰদান কৰিছে আৰু দুৰ্গম জনজাতীয় অঞ্চলৰ ৬০ জন ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক থাকিবৰ বাবে হোষ্টেলৰো ব্যৱস্থা কৰা হৈছে।
পাৰিজাত একাডেমীয়ে কিমানসংখ্যক মানুহৰ জীৱনলৈ পৰিৱৰ্তন কঢ়িয়াই আনিছে, তাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰিয়ে ইয়াৰ প্ৰভাৱ জুখিব পাৰি। একাডেমীখনত কম্পিউটাৰ শিক্ষা, সংগীত, নাটক আৰু পৰম্পৰাগত শিল্পকৰ্মৰ সমান্তৰালভাৱে গণিত, বিজ্ঞান আৰু বিভিন্ন ভাষা শিকি থকা দেখি এসময়ত স্কুলীয়া শিক্ষা অপ্রাসংগিক বুলি বিশ্বাস কৰা পৰিয়ালবোৰে এতিয়া নিজৰ সন্তানক স্কুললৈ পঠিয়াবলৈ আৰম্ভ কৰিছে। পাৰিজাত একাডেমীৰ শিক্ষা কেতিয়াও মুখস্থ বিদ্যাৰ সৈতে জড়িত নহয়, ই আছিল আনন্দ, সৃষ্টিশীলতা আৰু সৱলীকৰণৰ জড়িত।
পাৰিজাত একাডেমীৰ একাংশ শিক্ষাৰ্থী আৰু শিক্ষক-শিক্ষয়িত্ৰী
আৰম্ভণিৰ দিনসমূহত উত্তম টেৰণৰ মাকে উপস্থিত থকা মুষ্টিমেয় ল’ৰা-ছোৱালীসকলৰ বাবে খাদ্য ৰান্ধিছিল। সেই মৰম-চেনেহৰ ধাৰা অব্যাহত ৰাখি একাডেমীখনে এতিয়াও নিজৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলৰ বাবে খাদ্যৰ ব্যৱস্থা কৰে। ই কেতিয়াও কেৱল শৈক্ষিক বিষয় নহয়; শিশুক সামগ্ৰিক মানুহ হিচাপে লালন-পালন কৰাৰ কথা ইয়াৰ সৈতে জড়িত হৈ আছে।
শিক্ষাক মূল্য দিয়াটো যে অসমৰ বৃহত্তৰ পৰম্পৰাৰ এক অংশ, সেয়া পাৰিজাত একাডেমীৰ কাহিনীয়ে প্ৰমাণ কৰে। আধুনিক বিদ্যালয়ৰ ধাৰণা জন্ম হোৱাৰ বহু আগতেই অসমত পাঠশালা, টোল, সত্ৰ আদি থলুৱা অনুষ্ঠানে শিক্ষাৰ শিখা জীপাল কৰি ৰাখিছিল।
একাডেমীটোৱে অঞ্চলটোৰ আন অগণন লোকক অনুপ্ৰাণিত কৰিছে। এসময়ত উচ্চ শিক্ষাৰ আশা নোহোৱা জনজাতীয় অঞ্চলৰ শিশুসকলে এতিয়া প্ৰতিযোগিতামূলক পৰীক্ষাৰ বাবে প্ৰস্তুতি চলাইছে। আনুষ্ঠানিক শিক্ষাৰ সুবিধা কম থকা গাঁওবোৰে এতিয়া নতুন প্ৰজন্মই পিতৃ-মাতৃয়ে কেতিয়াও কল্পনা নকৰা কেৰিয়াৰ আৰু ভৱিষ্যতৰ আকাংক্ষা কৰা দেখিবলৈ পাইছে। পাৰিজাত একাডেমী এখন বিদ্যালয়তকৈও অধিক হৈ পৰিছে; ই এক আশাৰ আন্দোলন যিয়ে সকলোকে এজন ব্যক্তিৰ দৃঢ়তাৰ শক্তিৰ কথা সোঁৱৰাই দিয়ে।
উত্তমৰ কাহিনীয়ে সমগ্ৰ অসমতে বহু শিক্ষকক পাঠদানৰ নতুন পদ্ধতি প্ৰদৰ্শন কৰিছে। উদাহৰণস্বৰূপে কেন্দ্ৰীয় বিদ্যালয়, খানাপাৰাৰ ৰেমিয়া পৰমেশ্বৰ আয়াৰে তেওঁৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক জলাশয় আৰু ঔষধি উদ্যানলৈ লৈ গৈছিল যাতে তেওঁলোকে পোনপটীয়াকৈ চাই আৰু অনুভৱ কৰি বিজ্ঞান শিকিব পাৰে। মহামাৰীৰ সময়ত একাংশ শিক্ষকক গামোছা আৰু মুখ্যমন্ত্ৰীৰ বিশেষ চিঠিৰে সম্বৰ্ধনা জনোৱা মুহূৰ্তবোৰে দেখুৱাইছে যে অসমত শিক্ষাদানৰ প্ৰকৃত মনোভাৱ এতিয়াও শক্তিশালী। কিন্তু এই কাহিনীবোৰৰ মাজতো পাৰিজাতৰ সফলতাই এজন ব্যক্তিৰ সপোন কেনেকৈ জীৱন সলনি কৰিব পাৰে, তাৰ এক শক্তিশালী উদাহৰণ হিচাপে থিয় দিছে।
পাৰিজাত একাডেমীত আয়োজিত এক সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান
প্ৰতিটো শিক্ষক দিৱসতে যেতিয়া ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে গামোছাৰে শিক্ষকসকলক সম্বৰ্ধনা জনায়, তেতিয়া পুনৰ এবাৰ মনত পৰে সৰু গোহালি এটাৰে আৰম্ভ হোৱা বিদ্যালয়খনৰ কাহিনী। ই আমাক সোঁৱৰাই দিয়ে যে চৰকাৰে স্মাৰ্ট শ্ৰেণীকোঠা আৰু ডাঙৰ বাজেটৰ কথা কওঁতে প্ৰকৃত শিক্ষা আৰম্ভ হয় যেতিয়া এজন শিক্ষকে প্ৰতিটো শিশুক বিশ্বাস কৰে আৰু দৰিদ্ৰতাই তেওঁলোকৰ সপোন বন্ধ কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰে।
দাৰ্শনিক হেনৰী এডামছে কোৱাৰ দৰে, “এজন শিক্ষকে অনন্তকালক প্ৰভাৱিত কৰে; তেওঁ কেতিয়াও ক’ব নোৱাৰে যে তেওঁৰ প্ৰভাৱ ক’ত বন্ধ হয়।” উত্তম টেৰন আৰু তেওঁৰ একাডেমীৰ কাম-কাজ আগন্তুক বহু বছৰলৈ অসমৰ লগতে ইয়াৰ বাহিৰৰ ছাত্র-ছাত্রী আৰু শিক্ষক-শিক্ষয়িত্রীক অনুপ্ৰাণিত কৰি থাকিব।
