দৌলত ৰহমান/গুৱাহাটী
'মোৰ আইক ভাল পাওঁ বুলিলে আনৰ আইক জানো ঘিন কৰাতো বুজাব'ৰ দৰে চিৰসেউজ গীতৰ স্ৰষ্টা সুধাকণ্ঠ ড০ ভূপেন হাজৰিকা অসম আৰু অসমীয়া জাতিৰ ভৱিষ্যতক লৈ এটা সময়ত শংকিত হৈ উঠিছিল।
২০১১ চনৰ আৰম্ভণিতে মই 'দ্য টেলিগ্ৰাফ' নামৰ ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ৰ বাতৰি কাকতত কাম কৰি থাকোঁতে গ্ৰহণ কৰা এক সাক্ষাৎকাৰত কিংবদন্তী সংগীত শিল্পীগৰাকীয়ে কৈছিল, ‘অসমৰ খণ্ডিতকৰণে মোক শংকিত কৰি তুলিছে। অসমীয়া জাতিৰ অস্তিত্ব জীয়াই থাকিব নে নাই, তাক লৈ মোৰ ভয় অনুভৱ হয় । অসমীয়া জাতিৰ ভৱিষ্যত সুৰক্ষিত কৰিবলৈ আমি সকলো ঐক্যবদ্ধভাৱে জীয়াই থাকিব লাগিব। পুৰণি আৰু নতুন, পুৰণি অসমীয়া আৰু নতুন অসমীয়া, পুৰণি মুছলমান আৰু নতুন মুছলমান, সকলো সম্প্ৰদায়, সকলো জনজাতিয়েই একেলগে থাকিবলৈ শিকিব লাগিব।”
এজন কবি, সাংবাদিক, গায়ক, গীতিকাৰ, সংগীতজ্ঞ, চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাতা, লেখক আৰু ৰাজনীতিবিদ হিচাপে ভূপেন হাজৰিকা সকলো সময়তে জনসাধাৰণৰ সৈতে সংযুক্ত হৈ আছিল। বিশেষকৈ অসমৰ জনসাধাৰণ আৰু উত্তৰ-পূবৰ জনসাধাৰণৰ বাবে ভূপেন হাজৰিকা আছিল তেওঁলোকৰ জীৱন আৰু সমাজৰ পথ প্ৰদৰ্শক। যাৰ বাবে জনসাধাৰণে তেওঁক মৰমেৰে 'ভূপেন দা' বুলি মাতিছিল।
ভাতৃ জয়ন্ত হাজৰিকাৰ সৈতে সুধাকণ্ঠ ড০ ভূপেন হাজৰিকা
জনসাধাৰণৰ সৈতে তেওঁৰ অটুট সম্পৰ্কৰ আঁৰত আছিল ভূপেনদাৰ জীৱনৰ এটা বিশেষ অধ্যায়। যেতিয়া তেওঁ গৌহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ চাকৰি ত্যাগ কৰিছিল আৰু তেওঁৰ পত্নী প্ৰিয়মে তেওঁক এৰি থৈ গৈছিল। তাৰ পিছতে ভূপেনদাৰ জীৱনলৈ আৰ্থিক সংকট নামি আহিছিল।
কোনো নিৰ্দিষ্ট উপাৰ্জনৰ উৎস নোহোৱাৰ বাবে ভূপেনদাই তেওঁৰ ভাতৃ জয়ন্ত হাজৰিকাৰ সৈতে অসমৰ বিভিন্ন প্ৰান্তলৈ সংগীতৰ যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিছিল। দুয়োজন ভাতৃয়ে চহৰ, নগৰ আৰু গাঁৱে-ভূঞে মানুহক মনোৰঞ্জন দিবলৈ সংগীতানুষ্ঠান গান গাইছিল। জীৱনৰ সেই পৰ্যায়ত ভূপেন দাই প্ৰথমবাৰৰ বাবে জনসাধাৰণৰ সৈতে প্ৰত্যক্ষ আৰু অন্তৰংগ সংস্পৰ্শলৈ আহি তেওঁলোকৰ হৃদয়, মন আৰু আত্মাক স্পৰ্শ কৰিছিল।
প্ৰাক্তন ৰাষ্ট্ৰপতি প্ৰয়াত ডঃ এ পি জে আব্দুল কালামৰ সৈতে সুধাকণ্ঠ ড০ ভূপেন হাজৰিকা
ভূপেন দাৰ সকলো গীতেই আছিল সাধাৰণ মানুহে জীয়াই থাকিবলৈ কৰা অহৰহ সংগ্ৰামৰ বিভিন্ন কাহিনী। ধনী-দুখীয়াৰ মাজত কোনো ধৰণৰ বৈষম্য নথকা এখন শ্ৰেণীহীন সমাজৰ তেওঁ সপোন দেখিছিল। শোষণ আৰু অন্যায় নোহোৱা এখন সমাজৰ কথাও তেওঁ কল্পনা কৰিছিল, য’ত বিভিন্ন ধৰ্ম আৰু ধৰ্মৰ লোকসকলে একতা-সম্প্ৰীতিৰে বাস কৰিব পাৰে। গীতৰ কথাৰ জৰিয়তে জনসাধাৰণৰ অন্তৰ্নিহিত ইচ্ছাক প্ৰকাশ কৰাত ভূপেন দা হৈ পৰিল জনসাধাৰণৰ কণ্ঠস্বৰ।
অসমৰ জনসাধাৰণে অনানুষ্ঠানিকভাৱে ভূপেন দাক গণশিল্পী আখ্যা দিছিল। সেই গণশিল্পীৰ আখ্যাক ভূপেন দাই সকলো সময়তে ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিছিল। যিকোনো পৰিস্থিতি আৰু পৰিৱেশত তেওঁ অসমৰ ৰাইজৰ আশা-আকাংক্ষাক গীতৰ জৰিয়তে সমাজৰ আগত দাঙি ধৰিছিল। ২০ শতিকাৰ দ্বিতীয়াৰ্ধত অসম তথা উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ অন্যান্য প্ৰান্তত যিমানবোৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ ঘটনা ঘটিছিল, উদাহৰণস্বৰূপে চীনৰ ভাৰত আক্ৰমণ, শৰাইঘাট দলং নিৰ্মাণ, ভাষা আন্দোলন, অসম আন্দোলন আদি প্ৰায় সকলো ঘটনাতে ভূপেন দাৰ গীতত ৰাইজে নিজৰ প্ৰতিধ্বনি বিচাৰি পাইছিল।
একেখন ফটোত ভাৰতৰ ৪ গৰাকী উজ্জ্বল নক্ষত্ৰ
১৯৬০ চনৰ ভাষা আন্দোলনৰ সময়ত যেতিয়া অসমৰ জনসাধাৰণে অসমীয়াক চৰকাৰী ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিবলৈ সংগ্ৰাম কৰিছিল, সেই মুহূৰ্তত ৰচনা কৰা ভূপেন দাৰ "মানুহে মানুহৰ বাবে, যদিহে অকণো নাভাৱে..." গীতটোৱে আন্দোলনটোক সাম্প্ৰদায়িক সংঘৰ্ষৰ পৰা আঁতৰাই ৰাখিছিল।
২০১১ চনত ভূপেন দাই আমাক এৰি থৈ যায়। কিন্তু তেওঁৰ অমৰ সংগীতে আমাক এনেধৰণে প্ৰভাৱিত কৰি থৈ গৈছে যে ভূপেন দা অবিহণে অসমীয়া জাতি বা সমাজ কল্পনা কৰাটো কঠিন। আজি তেওঁৰ জন্ম দিৱসত মহান শিল্পীগৰাকীকৈ সশ্ৰদ্ধ প্ৰণাম জনাইছো।
