যুগমীয়া বন্ধনঃ ৰিয়াৰ অংগদানে দুখন হৃদয় আৰু দুটা পৰিয়ালক একত্ৰিত কৰে

Story by  atv | Posted by  [email protected] • 18 h ago
ৰিয়াৰ অংগদানে একত্ৰিত কৰা পৰিয়াল দুটা, ৰাখী বন্ধনৰ সময়ত
ৰিয়াৰ অংগদানে একত্ৰিত কৰা পৰিয়াল দুটা, ৰাখী বন্ধনৰ সময়ত
 
আৰ্ছলা খান / নতুন দিল্লী

উৎসৱবোৰে প্ৰায়ে আমাৰ সম্পৰ্ক আৰু পৰম্পৰা গভীৰ কৰে। কিন্তু এইবাৰৰ ৰাখী বন্ধন উৎসৱ এনে এক ঘটনাৰ সাক্ষী হ’ল যিয়ে ভাতৃ-ভগ্নীৰ সম্পৰ্কৰ সংজ্ঞাটোক এক নতুন অৰ্থ প্ৰদান কৰাই নহয়; মানৱতা, প্ৰেম আৰু মানৱতাৰ এক আচৰিত নিদৰ্শনো দাঙি ধৰিছে। এই কাহিনীৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হৈছে গুজৰাটৰ ভালছাদৰ ৯ বছৰীয়া ৰিয়া ববি মিষ্ট্ৰী আৰু মুম্বাইৰ ১৫ বছৰীয়া অনমতা আহমেদ। 
 
কিছুদিনৰ আগতে ৰিয়া ববি মিষ্ট্ৰী দুৰ্ঘটনাৰ বলি হৈছিল, তাৰ পিছত তেওঁক ব্ৰেইন ডেড বুলি ঘোষণা কৰা হৈছিল। এই মুহূৰ্তটো পৰিয়ালটোৰ বাবে অতি বেদনাদায়ক আছিল যদিও গভীৰ দুখৰ মাজতে তেওঁলোকে এটা ডাঙৰ আৰু সাহসী সিদ্ধান্ত লৈছিল। সেয়া আছিল--ৰিয়াৰ অংগ দান কৰাৰ। এই সিদ্ধান্তই আনক নতুন জীৱন দিয়াই নহয়, যিকোনো যন্ত্ৰণাতকৈও মানৱতা যে ডাঙৰ সেই কথাও প্ৰমাণ কৰিলে।
 
অংগদানৰ অন্যতম প্ৰাপক আছিল দীৰ্ঘদিন ধৰি এক গুৰুতৰ ৰোগৰ সৈতে যুঁজি থকা মুম্বাইৰ কিশোৰী অনমতা আহমেদ। ৰিয়াৰ অংগ লাভ কৰি অনমতাৰ জীৱনলৈ পুনৰ আশা আৰু সুখ উভতি আহিল। এই উপহাৰটো অমূল্য আছিল অনমতা আৰু তেওঁৰ পৰিয়ালৰ বাবে, আৰু তেওঁলোকে এই সম্পৰ্কক চিৰদিনৰ বাবে সন্মান জনোৱাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল।
 

 

ৰাখী বন্ধন উপলক্ষে অনমতাই এই বিশেষ দিনটো ৰিয়াৰ ভাতৃ শিৱমৰ সৈতে কটাবলৈ সিদ্ধান্ত লয়। তেওঁ পৰিয়ালৰ সৈতে ভালছাদলৈ যাত্ৰা কৰি শিৱমৰ হাতত ৰাখী বান্ধি সম্পৰ্কৰ বন্ধন মজবুত কৰে। এই মুহূৰ্তটো কেৱল এটা উৎসৱ উদযাপন কৰাই নাছিল, হৃদয় সংযোগ কৰা অদৃশ্য বান্ধোন আছিল।

ৰাখী বান্ধি থাকোঁতে অনমতাৰ চকু দুটা কৃতজ্ঞতা আৰু মৰমেৰে ভৰি পৰিছিল। আনহাতে শিৱম আৰু তেওঁৰ পৰিয়ালটোও আৱেগিক হৈ পৰিছিল। এই দৃশ্যটো তাত উপস্থিত থকা সকলোৰে বাবে অতি মৰ্মস্পৰ্শী আছিল। এফালে, ৰিয়াক হেৰুৱাৰ বেদনা আছিল, আনফালে অনমতাই অংগদানৰ পৰা পোৱা নতুন জীৱনৰ সুখ।
 
দুটা আৱেগৰ এনে সংগম আছিল যিয়ে সকলোকে গভীৰভাৱে চুই গৈছিল। এই ঘটনাটো কেৱল দুটা পৰিয়ালৰ মিলনৰ কাহিনী নহয়, সমাজৰ বাবেও ই এক ডাঙৰ বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিছে। আমাৰ দেশত এতিয়াও সজাগতাৰ অভাৱত অংগদানৰ প্ৰসাৰ হোৱা নাই। প্ৰতি বছৰে লাখ লাখ লোকে অংগ প্ৰতিস্থাপনৰ বাবে অপেক্ষা কৰে যদিও দাতাৰ অভাৱত বহুতে প্ৰাণ হেৰুৱায়। ৰিয়াৰ পৰিয়ালে দেখুৱাই দিলে যে আমি আমাৰ দুখক আন কাৰোবাৰ সুখলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিলে অগণন জীৱন ৰক্ষা কৰিব পাৰো।
 

 

ৰিয়া আৰু অনমতাৰ এই কাহিনীয়ে ধৰ্ম আৰু সমাজৰ সীমা অতিক্ৰম কৰিছে। হিন্দু পৰিয়ালৰ কন্যাৰ অংগদানে মুছলমান পৰিয়ালৰ কন্যাক নতুন জীৱন দিয়ে-এইটো নিজৰ মাজতে মানৱতা যে সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ ধৰ্ম, তাৰ এক আচৰিত নিদৰ্শন। এই উপলক্ষে ৰিয়াৰ পিতৃ-মাতৃয়ে কয় যে তেওঁলোকে বিচাৰে যে তেওঁলোকৰ কন্যাৰ স্মৃতি কেৱল ট্ৰেজেডী নহয়, প্ৰেৰণা হিচাপে থাকিব লাগে। একে সময়তে অনমতাৰ পিতৃ-মাতৃয়ে ৰিয়াৰ পৰিয়াললৈ কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰি কয় যে ৰিয়াৰ পৰিয়ালৰ এই পদক্ষেপ তেওঁলোকৰ বাবে সদায় আশীৰ্বাদ হৈ থাকিব।

এই ঘটনাই আমাৰ সমাজৰ বাবে এক সজাগতা অভিযান হিচাপে পৰিগণিত হৈছে। কিয়নো ই আমাক ভাবিবলৈ বাধ্য কৰে যে উৎসৱবোৰ কেৱল আচাৰ-অনুষ্ঠানত সীমাবদ্ধ থকা উচিত নহয়, বৰঞ্চ আনৰ জীৱনলৈ পোহৰ আৰু আশা কঢ়িয়াই অনা এনে অনুষ্ঠানলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিব লাগে।
 
শেষত এই ৰাখী বন্ধনে প্ৰমাণ কৰিলে যে ভাই-ভনীৰ সম্পৰ্ক কেৱল জন্মৰ দ্বাৰাই নহয়, হৃদয়ৰ দ্বাৰাও গঢ় লৈ উঠে। শিৱম আৰু অনমতাৰ এই বন্ধনে আগন্তুক সময়ত বহুতকে অনুপ্ৰাণিত কৰিব। এই কাহিনীটোৱে আমাক মনত পেলাই দিয়ে যে যেতিয়া আমি নিজৰ অলপ অংশও আন কাৰোবাক দিওঁ, তেতিয়া আমি কেৱল এজন ব্যক্তিক নহয়, সমগ্ৰ মানৱতাক শক্তিশালী কৰি তোলোঁ।
 
এইবাৰৰ ৰাখী বন্ধন স্মৰণীয় হ’ব কাৰণ ই আমাক শিকাইছে যে প্ৰকৃত বন্ধন হ’ল সেই বন্ধন যিটো জাতি, ধৰ্ম, ভাষা বা ভৌগোলিক সীমাৰেখাৰে বান্ধ খাই নাথাকে, বৰঞ্চ কেৱল প্ৰেম আৰু ত্যাগৰ সৈতে জড়িত। ৰিয়া আৰু অনমতাৰ কাহিনী আগন্তুক প্ৰজন্মৰ বাবে এক আদৰ্শ, যিটো বাৰে বাৰে আওৰাই থাকিব। এয়া কেৱল এটা উৎসৱৰ কাহিনী নহয়, দুটা পৰিয়ালক চিৰদিনৰ বাবে একত্ৰিত কৰা অমৰ বন্ধনৰ কাহিনী।